Jury Rapport Poelifinario 2018
SPIJKERS IIJoost Spijkers heeft met Spijkers II een prachtige voorstelling gemaakt die dit seizoen in de categorie kleinkunst op eenzame hoogte stond. Een fraaie combinatie van liefde voor de muziek met een rauwe setting op het toneel. In zijn tweede programma komt Joost Spijkers met liedjes die bol staan van de melancholie en energie. Het decor zet de toon: een houten tafel (die tevens gebruikt wordt als slaginstrument), de nodige drank en een breed palet aan instrumenten. Het oogt aanvankelijk wat duister, maar past perfect bij de sublieme cocktail van vreugde, verdriet en verlangen. Ten opzichte van zijn eerste voorstelling Spijkers heeft Joost sketches en verhaallijnen weggelaten en die keuze werkt uitstekend.
Het programma wordt speels ingeleid met een a capella lied - Anna - door Joost zelf, waarna het in volume en kracht aanzwelt. Met Stanislav Mitrovic op saxofoon, Andreas Suntrop op gitaar, Arend Niks op drums en Sanne van Delft op bas is het muzikaal al een genot, maar ondersteund door de poëtische teksten van Peer Wittenbols komen energie en lyriek prachtig samen. Elke noot, elk woord, elke handeling wordt met volle, theatrale overgave gebracht en dat maakt dat deze voorstelling recht in het hart raakt.
Een veelvoud aan muziekstijlen en talen trekt voorbij waarbij de Slavische invloeden niet te missen zijn. Maar de band laat zich niet in een hokje duwen. Jazz, fado, rock, pop, folk; je kunt het zo gek niet bedenken of het trekt enthousiast gebracht voorbij waardoor er een bijzondere, opzwepende sfeer in het theater ontstaat. Slechts af en toe gunt Spijkers zichzelf én zijn publiek een kleine adempauze in dit energieke liedprogramma waardoor anderhalf uur aan materiaal voorbij vliegt. Van ingehouden emoties is geen sprake. In het lied Zon Of Regen is de tekst doordrenkt van treurnis (“ooit verbrand ik al mijn kleren, ik zie af van het familiegraf”), terwijl er gelachen mag worden bij het nummer Jij Hebt Mij. Zeer kort, maar ook zeer krachtig.
Joost Spijkers heeft dit seizoen zijn vorm gevonden. Prachtig gespeeld, meeslepend 'verteld' en mede door de geweldige muzikanten en uitstekende regie tot in de kleinste puntjes verzorgd. De veelheid aan subtiele, muzikale en tekstuele grappen in dit pure programma zorgen voor de winst in deze nieuwe categorie van de Poelifinario. Kleinkunst in optima forma.Bekijk SPIJKERS op YouTube
Reacties
Stevig gekruide hollandse kleinkunst★★★★★ (Theaterkrant)
Door Ruud Buurman gepubliceerd 27 oktober 2017
Liefhebben slaat om in afkeer, aantrekken wordt afstoten, twijfelen wordt arrogante zekerheid, intens romantisch gaat over in spetterend scheuren, nostalgie maakt plaats voor een dronkenmanslied. Na afloop van SPIJKERS II van Joost Spijkers en zijn band, ben je even groggy en toe aan een slivovic. En nog een. En vooruit, nog eentje dan.
Het is het tweede 'muzikale uitstapje' van Spijkers, lid van het vermaarde variététrio The Ashton Brothers. Bij de eerste, enkele jaren geleden, was het nog wat aftasten. Hij heeft, zo was ook bij de Ashton Brothers geregeld te horen, een grote liefde voor de Slavische muziek, hem ingegeven door zijn Bosnische pleegmoeder. Joost Spijkers heeft tientallen cassettebandjes met muziek uit het voormalige Joegoslavië, van zijn eerste grote liefde, een meisje uit Sarajevo, dat bij de belegering van die stad tijdens de Bosnische oorlog, om het leven kwam.
Maar hoe vertaal je die muzikale liefde naar Nederlands theater, zonder er een volksmuziekavondje van te maken? Welnu: door toneelschrijver Peer Wittenbols zijn gevoelens in recht-voor-de-raap-liedteksten te laten gieten. Een gouden greep, die hem voor een van die liedjes direct een nominatie voor de Annie M.G. Schmidtprijs opleverde. En door met de vier leden van de band een spannende mix van muziekstijlen te ontwikkelen.
Ook voor Spijkers 2 schreef Wittenbols teksten. Het programma biedt alles wat Spijkers 1 ook al liet zien. Maar dan wel in een hogere versnelling, theatraler, meeslepender, afwisselender en rauwer. Het is Hollandse kleinkunst, stevig gekruid met scheuten opzwepende Sintijazz, jazz-manouche, pop, folk en blues. Een traditionele Balkanballade wordt voorzien van een kakafonie aan free-jazzklanken of een ruige beat, scheurende gitaren en onconventioneel slagwerk vechten met Spijkers' accordeon en voortdurend komt daar die saxofonist bij, met zijn muzikale slidings, met gestrekt been, meedogenloos.
Een mooie vondst is het wisselen tussen de traditionelere 'bandopstelling' op het podium en een tafel, waaraan gegeten en gedronken wordt en die de plek is voor de meer intiemere en kleinere nummers. Alle nummers van Spijkers en Wittenbols vertellen een verhaal. Over grenzeloze liefde, de angst te verliezen en te worden vergeten, over liefde die zomaar omslaat in haat, over het verlangen naar een leven zonder ketens en banden, over bandeloosheid en bachanalen. Nooit voorspelbaar en door Spijkers met kracht en energie, vurig en gepassioneerd gezongen. Met een prachtstem.
Kortom: SPIJKERS II is enerverend muziektheater en bij vlagen bloedmooi. U moet het gaan beleven.SPIJKERS II
★★★★ (Volkskrant)
Joris Henquet 5 november 2017
Joost Spijkers' geestige mimiek, danstalent en zangstem vol Oost-Europees temperament maken de voorstelling uniek. Gelukkig heeft Joost de clown, die we kennen van de Ashton Brothers, ook een plek gekregen.SPIJKERS II
★★★★ (muziektheater)
Door: Joost Spijkers.
Regie: Titus Tiel Groenestege.
Tekst: Peer Wittenbols.
1/11, Theater De Meerse, Hoofddorp.
Vijf mannen zitten aan een tafel vol flessen drank en blikjes bier. Terwijl hij een mandarijntje pelt, heft Joost Spijkers een lied aan over ene Anna. De vier anderen gaan ritmisch mee trommelen. Even later is deze setting veranderd in een spetterend theaterconcert, als de muzikanten hun instrumenten hebben opgezocht en leadzanger Joost Spijkers vol in het spotlicht staat.
Alleen al voor de theatrale vondsten is de tweede solovoorstelling van Joost Spijkers (40), vooral bekend als het blonde lid van circustheatergroep de Ashton Brothers, de moeite waard. In zijn solowerk betuigt Spijkers, die opgroeide met een Bosnische stiefmoeder, zijn liefde voor balkanmuziek. In dit tweede theaterconcert komt deze ambitie tot volle bloei. Spijkers houdt geen verbindende praatjes meer, maar volstaat met het zingen van prachtige liederen, waarin de volksmuziek doorklinkt, maar de jazz overheerst.
GERAFFINEERD
Inhoudelijk gezien lijkt een gestrand huwelijk het hoofdthema, maar net zo makkelijk klinken er luchtige liedjes over drankgebruik en de sexy vrouw van de kaasboer. Er zijn overwegend nieuwe Nederlandse teksten van Peer Wittenbols, maar Spijkers zingt ook in het Frans, Russisch en Servisch.
In een geraffineerde regie van Titus Tiel Groenestege is elk nummer in SPIJKERS II anders vormgegeven, met steeds verrassende rolletjes voor de vier topmuzikanten. Gelukkig heeft Joost de clown, een kant die we kennen van de Ashton Brothers, ook een plaats in dit concert. Spijkers' geestige mimiek, zijn danstalent en zijn zangstem vol Oost-Europees temperament geven de voorstelling een unieke signatuur."De teksten van Wittenbols gaan zonder omwegen op hun doel af, de stem van SPIJKERS vol en wendbaar leent zich daar goed voor"
NRC"Roerend en rete-muzikaal"
Loes Luca"Met gepassioneerde liefde voor alle vrouwen danst hij zich met zijn atletisch lijf in het zweet. Door de indrukwekkende en fysiek sterk aanwezige persoonlijkheid van SPIJKERS kun je letterlijk niet om de man heen"
Stentor"SPIJKERS moet je niet vergelijken met andere zangers. Zijn roots maken hem ongrijpbaar en daarin zit 'm het geheim."
Karel de Rooij