x
Joost Spijkers werd voor het theater geboren op 23 juni 1977 in Melick en Herkenbosch. Na enige omzwervingen door Limburg en het voormalig Joegoslavië kwam hij terecht op de Academie voor Kleinkunst/de Theaterschool in Amsterdam. Daar vormde hij met klasgenoten de theatergroep de Ashton Brothers. De Ashton Brothers zijn Pim Muda, Joost Spijkers en Friso van Vemde.
Zij speelden hun muzikale spektakelshows over de hele wereld, van Parijs tot Toronto en van Budapest tot Edinburgh. Na vijf, door pers en publiek bejubelde, en internationaal bekroonde theatershows ontwikkelden de Ashton Brothers hun zomerfestival Ashtonia waarmee ze de zomers van 2017-2018-2019 tienduizenden mensen naar hun circus in onder meer de tuin van Slot Zeist trokken.
Als Ashton Brother specialiseerde Joost zich tot onfortuinlijke flamencodanser, primo ballerino, acrobaat in de trapeze en tissue, sterke man, blinde pianist, amoebe, brandende derwishdanser, en zanger van liederen die niemand kan verstaan.
Sinds 2015 maakt Joost samen met zijn band en toneelschrijver Peer Wittenbols "solo" muziektheaterprogramma's. Joost won in 2018 de Poelifinario voor het meest indrukwekkende theaterprogramma in de categorie kleinkunst. De voorstelling stond in de Theaterkrant top 5 van de beste theatervoorstellingen van het jaar. In 2022 won hij de Annie MG Schmidtprijs 2021 voor het beste theaterlied met het lied "Welkom Thuis" uit de voorstelling "Hotel Spijkers". De nummers uit de shows zijn uitgebracht op vier albums. Joost zingt in het Nederlands en in alle andere talen uit zijn jeugd in theaters in Nederland, Servië, Bosnië, Kroatië, Slovenië en Tsjechië.
Joost is getrouwd met Iva Lešić en is vader van Joakim, Sara Sofie en Stela Tara.
O ja, alles wat hij zingt is echt gebeurd.
venster sluiten
Joost Spijkers werd voor het theater geboren op 23 juni 1977 in Melick en Herkenbosch. Na enige omzwervingen door Limburg en het voormalig Joegoslavië kwam hij terecht op de Academie voor Kleinkunst/de Theaterschool in Amsterdam. Daar vormde hij met klasgenoten de theatergroep de Ashton Brothers. De Ashton Brothers zijn Pim Muda, Joost Spijkers en Friso van Vemde.Zij speelden hun muzikale spektakelshows over de hele wereld, van Parijs tot Toronto en van Budapest tot Edinburgh. Na vijf, door pers en publiek bejubelde, en internationaal bekroonde theatershows ontwikkelden de Ashton Brothers hun zomerfestival Ashtonia waarmee ze de zomers van 2017-2018-2019 tienduizenden mensen naar hun circus in onder meer de tuin van Slot Zeist trokken.
Als Ashton Brother specialiseerde Joost zich tot onfortuinlijke flamencodanser, primo ballerino, acrobaat in de trapeze en tissue, sterke man, blinde pianist, amoebe, brandende derwishdanser, en zanger van liederen die niemand kan verstaan.
Sinds 2015 maakt Joost samen met zijn band en toneelschrijver Peer Wittenbols "solo" muziektheaterprogramma's. Joost won in 2018 de Poelifinario voor het meest indrukwekkende theaterprogramma in de categorie kleinkunst. De voorstelling stond in de Theaterkrant top 5 van de beste theatervoorstellingen van het jaar. In 2022 won hij de Annie MG Schmidtprijs 2021 voor het beste theaterlied met het lied "Welkom Thuis" uit de voorstelling "Hotel Spijkers". De nummers uit de shows zijn uitgebracht op vier albums. Joost zingt in het Nederlands en in alle andere talen uit zijn jeugd in theaters in Nederland, Servië, Bosnië, Kroatië, Slovenië en Tsjechië.
Joost is getrouwd met Iva Lešić en is vader van Joakim, Sara Sofie en Stela Tara.
O ja, alles wat hij zingt is echt gebeurd.
venster sluiten
Geen spijt
Nog maar even en dan is het afgelopen
Te goed gegeten en gerookt, te veel gezopen
Tegen dan is het alleen nog maar te hopen
Dat jullie allemaal er zelf dan nog zijn
Nog een poosje en dan is het ook mijn tijd
Uitgefeest en opgevreeën, uitgezongen
Laatste druppel uit de laatste fles gewrongen
Dan betaal ik met mijn lever en mijn longen
En ik zweer, dat ik zal omzien zonder spijt
En beloof me dat je er die dag ook bij zal zijn
Spijkerbroek en op je afgetrapte schoenen
Voor mij geen rozen maar een bosje paardenbloemen
Om me voor de laatste keer afscheid te zoenen
En er voor mijn vrouw en kinderen te zijn
En zeg ze als je straks hun wangen droogt
Dat ze zich met de gedachte moeten troosten
Dat ik stierf van honderdduizend keren proosten
En beloof me dat je dan met ze zal toasten
Op mijn gezondheid, die ik feestend heb verkloot
En mocht de hemel, ondanks alles, toch bestaan;
Hef ik mijn glas met godendrank en geef mijn zegen
En huil ik van geluk een malse lenteregen
Op alle vrienden die ik gratis heb gekregen
En die ik samen aan mijn warme graf zie staan